Ik heb nog weer eens verder nagedacht over ons gaan of naar Soemba of naar Holland, en vannacht dat ook bijzonder in mijn gebed voor God overwogen. Ik wil je vragen, om ook nog meer te vragen in je gebed om Gods duidelijke leiding in dezen. 't Gaat immers tenslotte toch hierom, dat we de weinige jaren (of dagen) die we nog hebben te leven zo mogen gebruiken, dat ze voor Gods werk het nuttigst zijn; dat we dus niets doen, of het helpt dat doel. Dat ik dus niet studeer, wat daarmee niets te maken heeft, en zo iedere dag mijn tijd (ook mijn rust) daarvoor "nuttig" maak. Dat is de eis en dat willen we proberen.

En dan heb je gelijk als je zegt: 't is beter nu eerst naar Holland te gaan en nieuwe kracht te verzamelen. Dan kun je op de lange duur meer doen. Ik zou dan voor de eenheid kunnen meewerken daar, en met deputaten voor de wederopbouw van Soemba; ik zou wat kunnen studeren enz enz. En we zouden onze families weerzien. Dat is ook een taak.

Daar staat tegenover het gaan naar Soemba. Gaan we nu, dan kan ik meehelpen aan de wederopbouw, aan de verdere groei ter zelfstandigheid, aan de plaatsing van de Soembanese kerk in het geheel van N.I. kerk. Ik ken de mensen en de verhoudingen; een nieuweling komt oningewerkt en dat op dit kritiek moment van geweldige overgang. Ik heb 3 jaar in het kamp hard Soembanees gestudeerd, en moet nu eigenlijk doorzetten om het onder de knie te krijgen; je zou zeggen: nu of nooit. Eerst 2 jaar naar Soemba, de zaak opzetten, een opvolger inwerken, en dan een jaar naar Holland. Dat is de andere kant.

Wat is nu Gods weg? Hoe wil onze Vader, dat wij doen, opdat we Zijn weg gaan en werkelijk vruchtbaar mogen zijn in zijn dienst?

Als we ons door God hierin willen laten leiden, moeten we 't geloof ik, zo doen, dat we onze eigen wil en wensen verzaken. 't Gaat om Zijn wil, en de mijne mag geen invloed hebben. Ik moet passief worden, en zeggen: Here, 't is goed, wat Ge ook beslist. Dat is niet zo gemakkelijk. Eerst als we dat doen, zal Hij ons leiden; in ons gebed voor Zijn leiding! En zo moet het toch zijn, wil ik niet gevaar lopen toch op een of andere wijze mijn eigen zin te doen. "Uw wil geschiede". Dit alles mogen we God zeggen; we behoeven (en kunnen) niets voor Hem te verbergen.

Wil je met mij proberen 't zo aan God over te geven, en te vragen om Zijn duidelijke aanwijzing?

Wil je mijn gummi sloffen meebrengen? Deze hier zijn kapot. Misschien kun je de bandjes nog gebruiken voor Lucie's klompen. Heb je gedacht, je geld van Kampili op te vragen bij Mevrouw Joustra[1].

--------------------------------------------------------------------------------

[1] Leidster van kamp Kampili.