|
Deze reis naar zuid India werd gemaakt door de aftredende secretaris,
Lucie Dulfer, samen met Lin Tjeng, de college die zich aan het inwerken
is. Dit samenreizen is een goede investering geweest. Veel kon ter plekke
besproken worden, meerdere bezoeken werden samen gedaan. Andere bezoeken
werden apart gedaan. Er is veel werk verzet in deze drie weken. Uit
het reisschema kunt u opmaken hoe dit gegaan is. Dit verslag is eveneens
een samenbundeling van krachten. Tijdens deze reis zijn bestaande contacten
weer bevestigd, er zijn duidelijke afspraken gemaakt over de komende
jaren. Een aantal programma's in Tamil Nadu worden afgebouwd teneinde
nieuw werk elders te kunnen steunen. Sommige programma's lopen al (te)
lang met ons mee! In het werk is in vorige jaren geprobeerd een evenwicht
te vinden tussen de kerkelijk gebonden programma's en die programma's
die door mensen buiten de kerkelijke structuren waren opgezet. Nu er
in de Church of South India een beter systeem lijkt te zijn voor het
bevorderen en begeleiden van activiteiten in de bisdommen kunnen wij
wellicht meer via deze Board of Diaconal Ministry doen.
Er is de laatste 10 jaar aanzienlijk meer aandacht gekomen voor de
Dalits, de kastelozen - onaanraakbaren . De heer Ranjan Babu van de
Dalit Open University was in 1985 de eerste die mij probeerde uit te
leggen wat een dalit is en wat 'een dalit zijn' voor deze mensen betekent
in het dagelijks leven. Nog altijd proberen Ranjan Babu en zijn zoon
Frank uit te leggen aan buitenlandse gasten wat het betekent om een
dalit te zijn.
Dat ons iets hiervan duidelijk is geworden kunt u zien aan het aantal
programma's ten bate van dalits dat nu door ons gesteund wordt. Waarbij
niet moet worden vergeten dat de vrouwen in dit systeem nog eens extra
steun nodig hebben. 'Drie maal onderdrukt' noemen de vrouwen uit de
dalit groepen dat zelf.
In India is dit nog altijd een groot probleem. Als de dalits in de indiase
maatschappij voor verbetering van hun positie gaan strijden schudden
ze tegelijkertijd aan de fundamenten van het hindoeistische kastensysteem.
Dit veroorzaakt onzekerheid aan alle kanten en daardoor nog meer aggressie
van de kant van de hogere kasten.
De problematiek lijkt eenvoudig maar is het zeker niet. Ik heb tijdens
deze reis meerdere van onze partners gevraagd hoe het ging onder deze
regering. De BJP (Bharatiya Janata Party) is duidelijk aan het bewind,
in Delhi maar met name ook in enkele deelstaat regeringen. Maar de meeste
mensen die ik sprak hadden het slechts over hun eigen ervaringen. Zij
waren blijkbaar niet in staat de grotere verbanden te zien, of misschien
zelfs niet geinteresseerd. Gelukkig zijn er dan de stafleden van het
Tamil Nadu Theological Seminary (T.T.S.) en met name het Centre for
Social Analysis die ons wijzer kunnen maken.
Al vele jaren werken fundamentalistische hindoe groeperingen aan het
vergroten van hun invloed. Veel van wat er gedaan wordt dringt niet
door tot de media in het buitenland. Meestal komt er pas een reactie
in de buitenlandse media als er kerken worden verbrand en zeker als
er een blanke wordt vermoord, zoals een jaar geleden het geval was.
Vaak wordt vergeten dat de hetze niet alleen christenen betreft maar
ook andere minderheden. Zoals de moslims, die volgens de kreet "India
is voor Hindoes" en 'je bent pas indier als je hindoe bent' er
evenmin bijhoren. Een verontrustend detail is bijvoorbeeld dat in de
staat Gujarat, waar zich de meeste problemen voordeden voor christenen,
het verbod is opgeheven voor ambtenaren om lid te worden van de RSS
(Rashtriya Swayamsevak Sangh). Deze RSS is de grote zeer goed georganiseerde
vrijwilligers organisatie van de BJP. En onmidellijk melden zich een
aantal zeer belangrijke personen aan als lid. In deze zelfde staat zijn
inmiddels de geschiedenisboeken herschreven.
De BJP is kortgeleden begonnen met een voorstel tot het herschrijven
van de Grondwet. Deze grondwet is 50 jaar geleden grotendeels samengesteld
door de grote dalit voorvechter Dr Ambedkar. Waarschijnlijk is dit een
van de redenen om hier aan te willen sleutelen. Want zoals de president
van India K.R.Narayanan (ook een dalit) zei in zijn toespraak ter gelegenheid
van Republican Day op 26 januari: "We zullen moeten bezien of de
Grondwet ons in de steek laat of dat wij de Grondwet in de steek laten".
De president heeft een ongewoon scherpe toespraak gehouden die het waard
is gelezen te worden. Hij heeft o.a. gezegd dat rechtvaardigheid, op
sociaal, economisch en politiek gebied voor millioenen mensen in India
nog een ongrijpbare droom is. "De resultaten van onze economische
groei moeten hen nog bereiken. We hebben in dit land een buitengewoon
groot aantal technisch geschoolde mensen maar ook het grootste aantal
analfabeten op deze wereld. We hebben de grootste middenklasse groep
maar ook het grootste aantal mensen onder de armoede lijn en het grootste
aantal ondervoede kinderen op deze wereld. Onze reuzen fabrieken stijgen
op temidden van de armoede, onze satellieten worden omhooggeschoten
vanuit de hutten van de armen. Het is geen wonder dat deze massa zich
begint af te zetten tegen hun omstandigheden en dat dat in meerdere
plaatsen in het land met groot geweld gebeurt." Narayanan waarschuwde
tegen het kwaad van de onbegrensde liberalisatie en het overdreven consumerisme,
wat slechts frustraties opwekt die niet in de hand te houden zijn. "De
helft van onze maatschappij drinkt uit gekoelde blikjes terwijl de anderen
het moeten doen met wat modderig water. Hoed u voor de woede van de
geduldige man, zegt het oude spreekwoord. Maar men zou moeten zeggen:
Hoed u voor de woede van de geduldige en langdurig lijdende mensheid.
Narayanan suggereerde dat de inspanning van de regering om voor water
te zorgen aangevuld moet worden met de inspanningen van de volksbewegingen
om het regenwater op te vangen en te bewaren.
Hij besteedde eveneens veel aandacht aan de positie van Dalits en vrouwen.
De positie van vrouwen is het grootste nationale gebrek (drawback) en
de situatie van de dalits de grootste nationale schaamte. "50 Jaar
na onze Grondwet is de positie van de vrouwelijke helft van de bevolking
nog steeds hetzelfde als in de 18e en de 19e eeuw."
Een moedige toespraak van een president die als dalit op deze positie
niet over het hoofd gezien kan worden. Maar wel doodgezwegen, zijn toespraak
werd nauwelijks geciteerd in de nationale kranten.
We kunnen niet anders dan concluderen dat dalits en vrouwen in India
nog altijd onze grootste aandacht nodig hebben.
Lucie Dulfer-Luyendijk
|
