Dulfer - Gerard Hendrik (1940-2003)

Toespraak Afscheidsdienst Gerard

Tja, daar sta je dan, na 34 jaar ben je binnen een jaar beide ouders kwijt, en een opa en oma voor onze kinderen. Hoewel we vorig jaar januari wisten dat zowel Lucie als Gerard ernstig ziek waren, ben je als zoon van Gerard toch altijd optimistisch. Het liep veel sneller dan verwacht. Gelukkig hebben we nog een heel goede anderhalf jaar met Gerard gehad. Dat had immers heel anders kunnen lopen. Vorig jaar april stond ik nog samen met Lucie op de Intensive Care van het Meander ziekenhuis, vol twijfel of Gerard het nog zou redden.

Ik proberen in het kort Gerard´s leven schetsen. Hij werd op 17 januari 1940 geboren in Ede. Twee maanden te vroeg, dus Gerard moest in het ziekenhuis blijven en Moeder Alida moest naar huis. De verhalen gaan dat het een barre winter was. Vader Henk vertelde later stoere verhalen over de fietstochten tussen hun huis en het ziekenhuis met flessen moedermelk.

Vanaf de kleuterschool was Gerard bevriend met Klaas Hoogeboezem. Die vriendschap werd later voortgezet. Hij besloot Natuurkunde te gaan studeren aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Klaas studeerde ook in Amsterdam en ze waren lid van dezelfde studentenvereniging SSRA.

Tijdens zijn studententijd ontmoette hij Lucie op de cursus zending/werelddiaconaat-ontwikkelingssamenwerking voor niet-theologische studenten. Hij schrijft daar zelf over dat Lucie zijn “eerdere plannen om overzee te gaan werken een nieuwe impuls en een nieuwe dimensie gaf. De gedachte het samen te kunnen doen is haast te mooi om waar te zijn.“ Na het afronden van hun studie en mijn geboorte vertrokken wij voor 6 jaar naar Indonesie. Een periode, die in ieder geval voor mij ons verdere leven bepaalde. In Indonesie werd ook Bastiaan geboren.

Eenmaal terug in Nederland ging Gerard werken bij het toemalige Bureau Buitenland van de Vrije Universiteit in Amsterdam. Daar werkte hij gedurende vele jaren in projecten voor ontwikkelingssamenwerking in Indonesie, Zuidelijk Afrika en Zuidelijk Amerika.

De kroon op zijn werk ontving hij op 8 december 2000: eredoctoraat van de Universidad Mayor de San Simon in Bolivia voor zijn bijdrage aan de opbouw van de Universiteit op het gebied van Informatiebeleidsplanning, ICT-infrastructuur, Administratieve automatisering. Een enorme blijk van waardering, waar hij apetrots op was.

Toen Anita en ik naar Indonesie gingen en Bjorn, zijn eerste kleinkind, meenamen was hij geschokt en zij hij: “Nu pas weet ik wat ik mijn ouders heb aangedaan”. Gelukkig kwamen we drie jaar geleden terug uit Indonesie en konden mijn ouders nog genieten van beide kleinkinderen. Na de dood van Lucie, maakte hij met Bjorn zelfs een `Oma boekje`. Zodat zij niet vergeten zou worden. Met Bjorn heb ik afgesproken dat we het ´Oma boekje´ zullen uitbreiden met   verhalen van Opa. Uiteraard, planmatig   als Gerard was, heeft Hij een aantal van jullie al gevraagd om een bijdrage daaraan te leveren. Dan kunnen Bjorn en Dewi later lezen van Opa en Oma en kunnen ze het verder vertellen.

Na zijn pensioen, was hij voor mijn gevoel nog drukker dan daarvoor. Er was nog genoeg te doen. Een van zijn grote klussen van de laatste tijd was de web site met de familiegeschiedenis. Nu al zeer belangrijke en nuttige bron met informatie voor ons.

Hoewel hij altijd druk was, zorgde hij ervoor dat Bjorn in de schoolvakaties bij hem kon logeren. De laatste keer dat Gerard in deze kerk was, was Bjorn ook met hem mee.

De afgelopen weken waren de afgelopen twee jaar in het kort. Gerard hoorde 11 augustus dat verdere behandeling zinloos was. Gelukkig kon Gerard naar huis, en konden wij de afgelopen drie weken bij hem zijn.

• In het begin om hem te helpen met het afmaken van de taak die hij zichzelf had gegeven het afscheid nemen van familie en zeer nabije vrienden, maar ook van zijn behandelend arts en de verpleegkundige.

• Later met het ondersteunen van de verpleging.
• Verder was er toen nog tijd voor ons om verhalen uit te wisselen.

Gerard paste zich razendsnel aan, aan zijn steeds veranderende conditie. Maar hij bleef genieten van zijn eigen genieten. Hield zich onder andere bezig met:

Wat Bjorn op school leerde schrijven. Bjorn vertelde apetrots aan Opa dat hij roos, maan en vis kon schrijven.

• Vroeg naar de vakantie van de huishoudelijke hulp Ilona.
• las de post en email

De laatste drie weken stroomde de post binnen vanuit zowel binnen als buitenland. Gerard was erg verbaasd over de manier waarop mensen naar hem hadden gekeken. Zo schreef iemand: “ Zonder jou zal deze wereld iets van haar goedheid hebben verloren“. Nou, nou, zij hij dan, een brief met een gouden randje, Ik heb toch niets bijzonders gedaan, ik heb alleen maar naar mensen geluisterd, ik ben alleen maar geinteresseerd geweest, Ik heb alleen maar proberen te helpen.

Eigenlijk kon Gerard niet ophouden met genieten, maar afgelopen vrijdag riep Gerard mij bij hem. Hij was inmiddels zeer zwak. Wibo Zoutman had tegen hem gezegd, laat je lichaam toch los, geef het zijn zin. Je geest is toch meer dan je lichaam. Hij was in twijfel, ik moest naar beneden en overleggen met de overigen of hij mocht gaan. Later kwam ik terug met de bevestiging. Gerard pak je koffers maar en ga op reis, de volgende morgen vroeg ging Gerard op reis, maar de verhalen over hem zullen voor ons een blijvende inspiratie vormen.

D.P.H. Dulfer

3 September 2003