|
Vier mannen spreiden samen handen gezegend uit een jongeman, die geknield
ligt. Hij beeft onder het gewicht van dit moment. Dat is wel goed: hij
wordt nu predikant, afgezonderd voor Gods dienst. Hoe zal Gods zijn
wef leiden? Waar hem gebruiken in de toekomst? Onze handen beven niet.
Maar met de gemeente zijn we toch wel diep onder de indruk. Wat is Here
goed. Zijn werk gaat voort.
Hij ligt geknield op een wit kussentje en een eenvoudig matje. Daar
onder is de kale aarden vloer. Boven ons -niet zo erg hoog trouwens-
een grasdak. Door de gaten hier en daar schijnt 't zonlicht. De omgeving
inspireert niet, eer 't tegendeel.
Maar we hebben er geen last van want de Here brengt in zijn gunst 't
werk weer een stapje vooruit.
De drie docenten aan de theologische opleidingsschool worden vandaag
bevestigd. De Hr T. Kadobo, die nog niet predikant was, dus voor 't
eerst en ds Jiwa en ik worden nu - in overeenstemming met het besluit
van de Synode - verbonden aan de kerk van Pameti Karata.
Slechts een formaliteit? Toch niet: God sprak zijn woord duidelijk tot
ons allen, tot heel zijn gemeente. Het was een dag vol zegen.
Het klaslokaal van de theologische opleidingsschool is feestelijk versierd.
't ziet er gezellig uit. We hebben er dan ook hard aan gewerkt. In plaats
van de vier rijen stoelen plus tafeltjes staat alles nu wat anders.
V óór een rij gemakkelijke stoelen voor de gasten uit
Waingapu; daar achter een rij voor de gasten Lewa zelf. De rest van
de zitplaatsen is voor de leerlingen en vrouwen. Het curatorium en de
docenten en vrouwen zitten langs de wand tegenover de gasten. Overal
staan bloemen - zie die hebben we hier een Lewa nog volop in november.
Alles is nu gereed.
't Is nu al bijna half elf. Nog is er niemand van de gasten! Of zouden
ze niet komen? Waingapu is tenslotte 60 kilometer, dus enige uren rijden!
We zitten wel in spanning.
Gelukkig, prompt twee minuten voor 10:30 rijdt een militaire auto het
erf op: de militaire commandant van Soemba. Verschillende gasten volgen
nu, een vertegenwoordiger van het civiel bestuur uit Waingapu, het hoofd
van de voorlichtingsdienst van Soemba, het hoofd van het kantoor voor
Godsdienstzaken stuurde bericht van verhindering.
Verder uit Lewa zelf: de commandant van politie, het hoofd van de lagere
school, met desahoofd, en een vertegenwoordiger van de kerkenraad.
De schoolbel wordt geluid. De leerlingen komen. Koffie wordt rond gediend
en daarna beginnen we.
De voorzitter van het curatorium, ds Ndjoeroemana leidt deze vergadering.
Hij opent met schriftlezing en gebed, en spreekt een kort woord van
welkom. Daarna wordt onmiddellijk overgegaan tot hèt feit van
deze dag: de overdracht van de leiding van de theologische opleidingsschool
aan ds Jiwa. Ik geef een kort overzicht van de geschiedenis van de school
vanaf de oprichting op 1 januari 1924, dat is dus bijna 35 jaar geleden!
Van de oud-leerlingen zijn er op dit moment 54 evangelist en 31 predikant.
De gedenken de vroegere Nederlandse en Sumbanese docenten bij name.
Daarna biedt ik ds Jiwa als symbool van de leiding een grote zilveren
sleutel aan, en ook de oude "Maleise" bijbel, die vanaf het
begin in deze school werd gebruikt (en de oorlog overleefde).
Daarna wordt een officieel stuk getekend, door mij en ds Jiwa, dan door
de voorzitter van het curatorium en een van de synodale zendingsdeputaten
namens de Soembanese kerken.
De militaire commandant en voorlichtingsdienst zijn druk bezig foto's
te maken. Ik begrijp het dat dit toch niet alleen voor ons een belangrijke
dag is.
Dat wordt nu nog duidelijker uit de nu volgende redevoeringen. Soms
zijn bezoeken toespraken saai, vandaag niet. De ene na de ander releveert
de feestelijke gebeurtenis dat nu deze theologische school staat onder
leiding van een Indonesische, ja - zeggende Soembanese sprekers er met
nadruk bij - een Soembanese predikant!
Nadrukkelijker wordt daarbij enige malen uitvoerige dank gebracht aan
de Nederlandse kerken voor hun jarenlang zendingswerk en de samenwerking
tot heden.
Ik kan zo goed begrijpen dat ze blij zijn. De blijdschap is de mijne
ook. Het is niet alleen het refrein van deze tijd. Het is toch ook fijn
zelf de verantwoordelijkheid dragen? En zeker, als die in handen is
van een uitnemend leider als ds Jiwa.
De Here zegene zijn werk en de theologische opleidingsschool op Soemba.
P.J.L.
|
