Onze ontmoeting afgelopen dinsdag was te kort om werkelijk te zeggen hoeveel het laatste bezoek aan Lucie voor mij betekende. Het heeft op mij een diepe indruk gemaakt. Ook jouw toespraak tijdens de afscheidsdienst. Je vroeg om verhalen. Ik zal je er een paar vertellen.

Mijn eerste herinnering aan haar was bij Hielke�s promotie in Madras. Ik denk niet dat ik haar voor die tijd al kende. Hielke was in die tijd deputaat. Ze was toen samen met Jan-Kees de Gruyter in India en met onze studievriendin Janneke Doornebal en haar vriend Xander  waren zij de enige Nederlanders die aanwezig waren. De plechtigheid vond in de open lucht plaats en was een soort diploma uitreiking. Alle studenten droegen een speciale mantel, een soort cape, al naar gelang de graad die ze haalden en Hielke en Divasahayam, de twee promovendi droegen een rode toga. Het was wat een massagebeuren, want alle studenten van de geaffilieerde colleges kregen die middag hun diploma.

Na het offici�le gedeelte zijn we met z�n zessen uit eten gegaan. Lucie vroeg aan mij wat ik zou adviseren van de menulijst. Ik verwonderde me daarover, want zij had al zoveel gereisd en waarschijnlijk meer in hotels gegeten dan ik. Maar ik zei dat ik zelf het Tandori eten erg lekker vind, vooral de kebabs. Dat heeft ze toen ook gekozen en ze vond het erg lekker.

Een ander verhaal speelt zich ook in Madras af. Toen heette het inmiddels Chennai. We hebben samen het 50-jarig bestaan van de CSI bezocht. We logeerden op een kamer en hebben ook samen geloof ik een keer gespijbeld van de vele toespraken en vieringen. Lucie keek soms heel kritisch en licht spottend naar alle dikdoenerij van de bisschoppen en andere belangrijke mensen. Maar echt verontwaardigd was ze toen ze zag dat uit een van de kerkelijke gebouwen stromen drinkwater langs de muur naar beneden kletterden. Haar hart lag bij de mensen, die zo�n geweldige behoefte hebben aan dat kostbare drinkwater. Hoe konden ze er zo onzorgvuldig mee omgaan!

Ik heb het tweede verhaal pas geschreven na een korte herfstvakantie. Ik wil je deze verhalen sturen kort voor Lucie�s verjaardag, als een soort verjaardagscadeautje misschien. Ik denk veel aan haar. Ik wens jou Gods kracht om jouw reis voort te zetten.

Groeten,  Lia