Oma was dol op boeken en kon goed voorlezen

Lieve Bjorn en Dewi,

Aan opa heb ik beloofd jullie iets te vertellen over oma Lucie. Zij was niet alleen een tijd mijn collega(zo noem je dat als je allebei op hetzelfde kantoor werkt)maar ook mijn vriendin. Dus hebben we samen heel wat leuke dingen beleefd. Een paar van die dingen weet ik nog goed en die schrijf ik voor jullie op.

Dan moet ik natuurlijk eerst even vertellen wie ik eigenlijk ben, want jullie kennen mij niet. Ik heet Corinth en ben getrouwd met Ad., Lucie was ook zijn collega. En allebei zijn we ook vrienden van opa Gerard.

Vinden jullie het al ingewikkeld?

Als ik na het weekend op kantoor kwam vroeg ik aan oma of ze leuke dingen had gedaan. Ze zei dan meestal ja, maar ook dat ze weer niet aan lezen toegekomen was. Ik troostte haar dan door te vertellen dat ook ik daar niet aan toegekomen was. En dat ging vaak zo bij ons allebei. Toen hebben we een keertje allebei een dag vrij genomen om de hele dag te kunnen lezen. Heerlijk vonden we dat en dan vertelden we aan elkaar wat voor mooi boek we gelezen hadden. Vaak leenden we ook boeken van elkaar en zeiden elkaar welk goed boek er weer nieuw was uitgekomen. Natuurlijk vonden we niet altijd dezelfde boeken leuk, maar dat zal bij jullie ook wel zo zijn.

Op een keertje had ik een nichtje te logeren die toen net zo oud was als Dewi nu is. Jullie waren allebei nog niet geboren, dus Lucie was nog niet oma. Ze vond het wel leuk dat bij mij een meisje logeerde van drie jaar, dus kwam ze een keertje langs. Meteen vroeg mijn nichtje: �Lucie boekje voorlezen�. Dat vond jullie oma heel leuk, maar ze was wel een beetje bezorgd dat als ik de hele dag moest voorlezen, ik zelf geen tijd over had om een boek te lezen. Ik zei dat kinderboeken soms veel leuker zijn dan grote-mensen-boeken en dat vond Lucie eigenlijk ook wel. Toen Lucie weg ging, wilde mijn nichtje haar uitzwaaien, maar Lucie vergat te kijken, want ze had haast om weer naar kantoor te gaan. Het meisje moest toen huilen, want ze was dol op Lucie en de hele middag zei ze telkens opnieuw: � de glovende keer� -ze kon nog niet zo heel goed alle woordjes-� moet Lucie wel zlaaien hoor!� Zelfs toen ze � s avonds naar haar bedje ging zei ze tegen mij:

� Co�, -zo noemt mijn nichtje mij- � wil je even Lucie bellen en vlagen waarom ze niet gezlaaid heeft?�

Dat heb ik haar toen beloofd. En de volgende dag kwam Lucie weer even langs en reken maar dat toen ze weer weg ging dat ze niet vergat te zwaaien. En natuurlijk had ze ook weer een stukje voorgelezen.

Omdat opa, oma en wij goed met elkaar op konden schieten zijn we een keertje met zijn vieren op vakantie geweest. Dat was h��l gezellig. Misschien heeft opa er nog wel foto�s van.  We zijn in die vakantie bijvoorbeeld een keertje naar een �wijnfeest� gegaan, dat zo leuk was dat ik mij er weinig meer van kan herinneren. Vragen jullie er maar naar aan opa, ik hoop dat hij zich dat nog wel kan herinneren!

Het leek Lucie en mij vooral een goed idee samen op vakantie te gaan, omdat wij  allebei dol op boeken lezen zijn, dus konden wij lekker voor de tent en de caravan in het zonnetje lezen, dan konden opa en Ad samen wat anders doen�

Dachten we. Maar de eerste dagen kwam van onze leesplannen niet zoveel terecht. Opa Gerard en Ad bedachten steeds leuke dingen om met zijn allen te doen te wandelen of met de auto te gaan rijden. Na een paar dagen kregen Lucie en ik er de kriebels van, ij wilden eindelijk wel eens lezen. Dus bedachten  we een slim plannetje. We maakten een lange lijst met boodschappen en vroegen of Gerard en Ad dat wilden gaan kopen. In het dorpje vlakbij de camping was niet alles te krijgen, dus moesten ze verder rijden naar een ander dorp. Zie zo, dan bleven ze lekker lang weg en konden wij rustig lezen.  Ze kwamen een hele tijd later pas weer terug, zoveel later dat wij bijna een beetje ongerust begonnen te worden.

Uit de auto pakten ze de boodschappen, maar daar zaten ook allerlei lekkere dingen bij die wij niet op het lijstje gezet hadden. Nou ja, zo zijn mannen nu eenmaal zeiden wij tegen elkaar en gingen onverstoorbaar door met lezen.

Maar wat bleek nu: opa had ergens onderweg een leuk klein winkeltje gezien waar je lekkere geurtjes kon kopen. Het leek hem heel leuk om daar met oma naartoe te gaan.  O, jee, wat moest oma nu. Eigenlijk wilde ze veel liever haar boek uitlezen, maar ze wilde opa ook niet teleurstellen, ookal had ze niet echt zin om weg te gaan. Ze is toen toch maar meegegaan, maar toen ze terugkwamen had oma niks gekocht.

In diezelfde vakantie had oma voor het eerst een videocamera. Daar wilde ze mee oefenen om als ze voor haar werk naar India ging, goed te kunnen filmen. En wat wilde oma het liefst filmen? Raad eens�Orchidee�n. Jullie weten vast wel dat ze dat een heel mooie bloem vond. In het huis van opa staan heel veel orchideeplanten van oma. Daar lag ze vaak naar te kijken toen ze de laatste tijd op bed lag.

Toen ik een paar weken voordat oma op reis ging een dagje bij haar was kon ze jammer genoeg niet meer zelf een boek lezen. Ik zat toen naast haar bed en las haar voor, net zoals zij zelf jullie verhaaltjes voorlas.

Dat vond ze heel leuk, want ze lag dan stilletjes te glimlachen om wat er voor malle dingen in het boek stonden.

Zo zal ik mij oma Lucie vooral blijven herinneren als iemand die dol op boeken was, net als ik dat ben.

Allen kon oma meer: zo prachtig als zij borduurde zou ik nooit kunnen. Ik vind het heel leuk dat ze voor jullie ook nog een borduurwerkje gemaakt heeft.

Maken jullie samen met opa maar een mooi boek over oma, ik hoop dat Ad en ik het een keertje kunnen zien als het af is.

Groetjes van Corinth van Schaik